Smile at the camera!

Dylis liep door alle dansende mensen heen. Zelf had ze ook al aardig wat op, maar met een beker zoete drank waarvan ze de naam toch alweer kwijt was liep ze naar haar plekje. Ha, haar fototoestel lag er nog!
Dylis nam een flinke slok en pakte haar camera. Vloeiend bewoog ze zich door de menigte heen naar de Dj. Alsof ze al jaren thuis hoorde in dit soort feesten ging ze mee met het gevoel. Maar niets was minder waar. Ze kwam niet zo vaak op dit soort feesten. Ze had daar helemaal geen tijd voor, maar vanavond was dat anders. Waarom?

Dylis was gevraagd om foto's te maken van het feest. Ze schoot een paar plaatjes van de Dj voordat ze zich tot de menigte keerde en daar een paar foto's van schoot. 'Hey you! Smile at the camera!' Schreeuwde ze naar een jongen voordat ze de camera weer voor haar gezicht hield. Ze moest een speciale lens gebruiken om het donker van de ruimte te compenseren, maar tot nu toe waren de meeste foto's goed gelukt. Ze draaide zich weer om, om de Dj nog een keer te fotograferen, maar voelde opeens een stel handen om haar middel. Ze werd zo het podium afgetrokken en voordat ze het wist was ze aan het crowdsurfen. Awsome! Dat wilde Dylis altijd al fotograferen. Zo snel ze kon schoot ze foto's om zich heen en lachend liet ze zich over de menigte heen gaan. Toen ze eindelijk weer stond besloot ze haar camera even op te bergen en plezier te maken. God als haar ouders haar nu zouden zien. Haar vader zou zich omdraaien in zijn graf en haar moeder zou zich afvragen waar haar beschaafde opvoeding heen was gegaan. Maar Dylis genoot.
Af en toe deelde ze haar kaartje uit aan mensen die oprecht geïnteresseerd leken in haar werk en uiteindelijk baande ze zich een weg naar de bar. Daar bleef ze lachend hangen. Ze maakte van alles en iedereen foto's dus ook de barmannen moesten het ontgelden. Al leken deze het geen probleem te vinden. Ze kreeg er gratis drankjes mee en met genoegen goot ze het gekregen glas wijn achterover haar keel in. Morgen zou ze zeker met een kater moeten werken, maar dat bandje had toch nog niet veel te zeggen in de grote wereld. Dylis kon ze wel aan.